Het was gisteren onze laatste avond. Dat betekent een schoon overhemd (helaas niet geheel zonder kreukels), nette jurk en hoge hakken, wodka in de bar en uitgebreid dineren in het “Fusion” restaurant in ons hotel, waar het plafond bestaat uit de (glazen) bodem van het zwembad. We voelen ons een beetje weemoedig en wagen ons aan bespiegelingen over de reis. Wat was nou het mooiste? Voor beiden is dat lastig, er waren zoveel mooie momenten en plekken: Petra, Aleppo, de zonsverduistering, de ruïnes van Baalbek, de haaien in Yap, Frida Kahlo in San Francisco. Voor Nina is het Midden Oosten toch wel het meest indrukwekkend, bij mij strijden Petra, (toch nog) Mongolië en Yap om de hoofdprijs. Het was eigenlijk allemaal leuk, het één kan niet zonder het ander. We verzanden in de dieptepunten, want die waren niet zo diep. Het is toch heel bijzonder dat twee mensen, die elkaar nauwelijks kennen, 5 weken lang op reis gaan, bijna al die tijd, dag en nacht, in elkaars nabijheid verkeren en dat dat verloopt zonder noemenswaardige strubbelingen. We zijn in zo veel verschillende landen geweest en hebben onder heel verschillende omstandigheden gebivakkeerd: in een ger, de meest luxe hotels, in de open lucht, in stinkhotels en we hebben het eigenlijk allemaal leuk gevonden. Natuurlijk waren er wel eens rimpelingen, maar werden altijd snel gladgestreken. In onze eindeloze gesprekken realiseren we ons hoe bevoorrecht we zijn. Bij ons is geen oorlogsdreiging, geen honger, geen revolutie, geen dictatuur, geen ander land dat ons bedreigt, we hoeven ons eigenlijk nergens druk over te maken. Dat is zo’n mooie kant van reizen, het leert relativeren.
We missen het nu al.
Na het diner heeft Nina in de Spa een “aroma therapie” massage voor me geregeld. Lekker anderhalf uur kneden en ontspannen. Terug op de kamer ligt Nina al in bed, maar er is weinig voor nodig om haar mee te lokken naar het casino. Eerst Blackjack en daarna Roulette. Ik verlies en Nina, die met een half oog meedoet, wint. We gaan naar de hippe hotelbar, die is veranderd in een discotheek, met deejay. Hier komt “The Young and Rich” van Panama drinken en zich showen. Na een uurtje en nog een paar wodkaatjes haak ik af. Nina gaat nog even door.
Vanmorgen uitgeslapen. Ik heb er nog even over gedacht om naar de botanische tuin te gaan, maar om 10 uur regent het weer en onttrekt de stad zich aan het zicht. Op internet zie ik dat het in Nederland wel aardig weer wordt, tijd om naar huis te gaan. Bij het ontbijt lees ik de Miami Herald, de “Panama Edition”, met uitsluitend nieuws uit de Verenigde Staten. We lummelen de dag door, Nina duikt in de Spa en ik werk het dagboek bij. Om 7 uur gaat onze vlucht (de 18e) rechtstreeks naar Schiphol. Met de Telegraaf en de NRC aan boord.
En voor degenen die zich afvragen hoe we dat nu deden samen op één hotelkamer, die moet ik teleurstellen, want we deden het niet.
